การขับขี่รถยนต์ที่ปราศจากประกันรถยนต์จะห้ามไม่แบ่งออกเจ้าของรถฟ้องคดีหลังจากการชนเพราะไม่คำนึงถึงความสะเพร่าของผู้ขับขี่รายอื่นทั้งนี้เพราะว่าการดำเนินงานรวมหัวของส.2(1) สรรพสิ่ง พระราชบัญญัติการประกันภัยรถยนต์ภาคบังคับ ด้วยกัน s.267.6(1) ของ พ.ร.บ.การประกันภัย ซึ่งระบุตามลำดับ:

การประกันภัยรถภาคบังคับ

2 (1) ขึ้นอยู่กับระเบียบ ไม่มีเจ้าของหรือผู้เช่าสิ่งของยานยนต์จะต้อง,

(ก) ใช้งานยานยนต์;หรือไม่ก็

(b) เป็นสาเหตุหรือยอมให้ใช้ยานยนต์ได้

บนทางหลวง นอกจากรถยนต์จะครอบครองการประกันตามสัญญาประกันภัยรถ

ไม่มีการลงมือโดยเจ้าของหรือไม่ก็ผู้เช่าที่ไม่มียืนยัน

267.6 (1) แม้จะประกอบด้วยพระราชบัญญัติอื่นใด บุคคลไม่มีสิทธิ์ลงมือในออนแทรีโอเพื่อที่จะเรียกคืนความสูญเสียหรือว่าความเสียหายจากงานบาดเจ็บทางสรีระหรือการสิ้นชีวิตที่เกิดขึ้นต่อหน้าหรือโดยอ้อมจากการใช้หรือกิจธุระของรถยนต์ ในกรณีที่เกิดเหตุการณ์ บุคคลนั้นฝ่าฝืนมาตรา 2 (1) ของพระราชบัญญัติการประกันภัยรถภาคบังคับในส่วนแห่งหนเกี่ยวกับรถยนต์นั้น

มาตรา 2(1) CAIA ต่อพรบ รถยนต์ ออนไลน์ ใช้กับทั้งคนคิดที่จดทะเบียนและเจ้าของผลประโยชน์สิ่งของรถศาลอุทธรณ์ของออนแทรีโอระบุวางใน R v Zwicker , 1994 CanLII 1221 (ON CA) ที่หน้า 5:

พระราชบัญญัติการประกันภัยรถยนต์ภาคบังคับมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้รู้แก่ใจว่ารถทั้งปวงคันใช้งานในจังหวัดครอบครองผู้ประกันตนคำกล่าวว่า "เจ้าของ" ด้วยเหตุที่ปรากฏใน sมันสมอง2(1) ของพระราชบัญญัตินี้ ในความเห็นสรรพสิ่งเรา ไม่สมรรถจำกัดให้เฉพาะ "เจ้าของที่จดทะเบียน" เท่านั้นการกำหนดความหมาย "เจ้าของ" ในรูปร่างนั้นจะยอมให้บุคคลสถานที่มีสิทธิทั้งปวงในการครอบครองกฎหมายทั่วไปเพื่อหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบในการเป็นเจ้าของ

..มันสมอง

โดยสรุปแล้ว ความรับผิดชอบในการรับประกันรถยนต์ที่เป็นผู้เอาประกันภัยตามให้คำมั่นประกันภัยตกสิงสู่ที่ "เจ้าของ""เจ้าของ" ในบริบทของพ.ร.บ.การประกันภัยรถยนต์ภาคบังคับรวมถึง "คนคิดกฎหมายทั่วไป" เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม2(1) CAIA ใช้ไม่ได้กับผู้ขับสถานที่ไม่ใช่เจ้าของ ดังนี้จึงไม่ไม่ผิดห้ามไม่ปันออกฟ้องคดีเกี่ยวกับการต่อสู้กัน แม้ว่าพาหนะที่ตนขับขี่จะไม่ได้ยอมรับการประกันก็ตามณ Kakish v. Bruce , 2004 CanLII 34439 (ON SC) ศาลได้อธิบายรายละเอียดเกี่ยวข้อยกเว้นนี้ในการเริ่มปฏิบัติการในกรณีที่รถพ้นไปประกัน:

[7] ใน Zwicker ป่องบินส์ JAพบว่า "เจ้าของ" ในซีกนี้ครอบคลุมทั่วเจ้าของกฎหมายกับเจ้าของที่ตีทะเบียนอย่างไรก็ตาม โดยนัยในที่สองย่อหน้าโหล่ของคำพิพากษาตรงนั้นเป็นการรับรู้อย่างแจ่มแจ้งว่า หากผู้อุทธรณ์ไม่ไหวเป็นเจ้าของกฎหมายจารีตประเพณีของรถแห่งเธอกำลังขับ เธอก็คงไม่ไหวฝ่าฝืนพระราชบัญญัติตรงนี้

อันที่จริง, ศาลใน Trudeau v Cavanagh , 2017 ONSC 4314 ได้ยืนยันเมื่อเร็ว ๆ นี้แหวในกรณีที่ผู้ขับขี่ยานพาหนะแห่งไม่มีประกันหามิได้เจ้าของ s.2(1) CAIA และ s.267.6(1) IA ใช้ไม่ได้และผู้ขับขี่สงวนสิทธิ์ในการฟ้อง:

[29] ผู้ขับขี่สถานที่ไม่ใช่เจ้าของขนาดนั้นจะไม่ถูกจับเพราะว่าการดำเนินการรวมของ s.267.6(1) สรรพสิ่ง พระราชบัญญัติการประกันภัย และ s.2(1) ของ CAIA : Kakish v. Bruce , 2004 CanLII 34439 (ON SC), [2004] O.J.เลขที่ 2616 (ศ.) ณ วรรคคู่5-11.

จะเกิดเช่นไรขึ้นเมื่อผู้ขายรถไม่ปันออกกรรมสิทธิ์ที่สะอาดให้กับรถและผู้ซื้อไม่ผิดตีก่อนจดทะเบียนและประกัน?ดังนี้ขึ้นอยู่กับวิธีแห่งหนผู้ขายเข้ามาครอบครองรถ ผู้ซื้ออาจถูกห้ามเปล่าให้ฟ้องแม้ว่ารถจะไม่มีประกัน เนื่องจากนกเขาหรือเธอไม่เคยถือครองรถจริงๆ

ลูกค้าไม่ใช่ผู้จดทะเบียนต้นตำรับรถและผู้บริโภคไม่ใช่เจ้าของตามกฎหมายเพราะผู้ขายไม่ได้คติพจน์ของ nemo dat quod non habet ระบุว่าไม่มีใครสมรรถโอนกรรมสิทธิ์ให้กับของซื้อของขายได้ดีไปกว่าที่ตนเองประกอบด้วย และนี่คือประมวลใน s22 ของ บัญชีการขายของซื้อของขาย tกล่าวคือ ถ้าผู้ขายไม่มีกรรมสิทธิ์แห่งกฎหมายในขณะที่แลกเปลี่ยน กรรมสิทธิ์นั้นจักไม่สามารถส่งต่อจากไปยังผู้ซื้อได้มาเมื่อซื้อโดยอาศัยอำนาจติดสอยห้อยตามส22 SGA ซึ่งระบุว่า:

1. แลกเปลี่ยนโดยบุคคลอื่นแห่งไม่ใช่เจ้าของ

ขึ้นอยู่สิ่งนี้พ.ร.บ. เมื่อสินค้าถูกขายโดยบุคคลที่ไม่ใช่ผู้ประดิษฐ์และไม่ได้ทำการค้าสินค้าภายใต้อำนาจหน้าที่หรือมีกรรมสิทธิ์ความยินยอมจากผู้ประดิษฐ์ ผู้ซื้อจะไม่ไหวรับกรรมสิทธิ์ที่สินค้าที่เหนือกว่าผู้ขายที่ประกอบด้วย เว้นแต่เจ้าของสินค้านั้นเกิดจากการปฏิเสธอำนาจของผู้ขายแห่งการขาย

เพราะฉะนี้ หากผู้ขายไม่ใช่เช่นนั้นกฎหมายจารีตประเพณีหรือว่าเจ้าของผลประโยชน์ เขาหรือเธอเปล่าสามารถโอนกรรมสิทธิ์ให้ผู้บริโภคได้ ซึ่งจะเปล่าห้ามฟ้องร้องในกรณีที่เกิดการชนกันก่อนที่รถจะจดทะเบียนและก่อประกัน